W naszej ocenie – z uwagi na fakt, iż w obecnym stanie prawnym brak jest podziału na usługi priorytetowe i niepriorytetowe, a mowa jest o usługach społecznych (według załącznika nr XIV do dyrektywy 2014/24/UE) – prawidłowym działaniem ze strony jednostki samorządu terytorialnego jest stosowanie ustawy Pzp dopiero od równowartości kwoty 750.000 euro w przypadku: a) usług szkoleniowych – wszystkich, finansowanych z różnych źródeł UE i ze środków budżetowych; b) wszystkich usług prawnych. Czy taka interpretacja jest właściwa? Każda usługa prawna, doradztwo – w obojętnie jakiej sprawie – może skończyć się przed np. sądem czy KIO. Czy w takim przypadku, by nie tworzyć wewnętrznego regulaminu, możemy stosować tylko zasady ustawy Pzp określone m.in. w jej art. 7?